Mga Halimbawa Ng Mga Uri Ng Panitikan 58r6m

MGA BUGTONG 1. Kapag mayroon tayong hinihintay dito tayo laging nakatunghay. Sagot: Orasan 2. Hinahanap ng alagad ng batas, kapag nahuli ay kulong agad Sagot: Wanted 3. Berdeng dahon kapag natuyo, ginagayat at binibilog saka isinusubo. Sagot: Tabako 4. Gulay na grante ang kulay, matigas pa sa binti ni Aruray; Kapag inilaga ay lantang katuray. Sagot: Talong 5. Panakip ito sa mga inuming nakabotelya; yari ito sa bilog na lata Sagot: Tansan 6. Kung gusto mong tumagal pa ang aking buhay, kailangang ako ay mamatay. Sagot: kandila 7. Baston ni Adan, hindi mabilang-bilang. Sagot: ulan 8. Binili ko ng salapi, itinapon ko ang kalahati Sagot: tulya 9. Bugtong kong tiya-tiyatong kong bugtong. Sagot: talong 10. May mata, may bunganga, hindi makapagsalita. Sagot: niyog

SALAWIKAIN 1. ang isang sirang kamatis ay nakasisira sa isang tiklis. 2. Ang bakas ng karanasan, ay tanda ng kayamanan 3. Ang hindi tumupad sa sinasabi, walang pagpapahalaga sa sarili 4. Ang hindi tumatanggap sa payo ng matatanda, balang araw ay magiging alila. 5. Ang taong sa mabuti nanggaling, sumama man ay sadyang bubuti pa rin. 6. Kung ibig ang karunungan, habang bata ay mag-aral, kung tumanda mag-aral man, mahirap nang makaalam. 7. Ang sundalong nasusugatan, lalong nag-iibayo ang tapang. 8. Ang laki sa layaw, karaniwang hubad sa bait at muni, sa hatol ay salat. 9. Ang panalo ay nagiging bayani, ang taluna ay sising-api 10.Ang maniwala sa sabi-sabi, walang bait sa sarili

Kasabihan 1.

"Parangalin

mo ang Panginoon ng iyong tinatangkilik, at ng mga unang bunga ng lahat mong ani: Sa gayo'y mapupuno ang iyong mga kamalig ng sagana, at ang iyong mga alilisan ay aapawan ng bagong alak".

2.

" Huwag mong ikait ang mabuti sa kinauukulan, pagka nasa kapangyarihan ng iyong kamay na ito'y gawin".

3.

"Ang sumpa ng Panginoon ay nasa bahay ng masama; nguni't pinagpapala niya ang tahanan ng matuwid".

4.

"Karunungan ay pinaka pangulong bagay; kaya't kunin mo ang karunungan: Oo, sa lahat mong kukunin ay kunin mo ang unawa Karunungan ay pinaka pangulong bagay; kaya't kunin mo ang karunungan: Oo, sa lahat mong kukunin ay kunin mo ang unawa".

5.

" Ang lakad ng masama ay parang kadiliman: Hindi nila nalalaman kung ano ang kanilang kinatitisuran".

6.

Ang mga anak ay salamin ng mga magulang.

7.

Ang makinig sa sabi-sabi ay walang bait sa sarili.

8.

"Ang pagpapala ng Panginoon, ay nagpapayaman, at hindi niya idinadagdag ang kapanglawan."

9.

"Isang paglilibang sa mangmang ang paggawa ng kasamaan: at gayon ang karunungan sa taong naguunawa."

10. "Ang pagkatakot sa Panginoon ay nagpapalaon ng mga kaarawan: nguni't ang mga taon ng masama ay mangangaunti."

SAWIKAIN 1. humukay ng sariling libingan 2. ilaw ng tahanan 3. isulat sa tubig 4. maitim ang dugo 5. makati ang dila 6. makapal ang bulsa 7. matalas ang utak 8. may gatas pa sa labi 9. nakahiga sa salapi 10. ningas-kugon

MGA KAWIKAAN 1. Ang paggalang at pagsunod kay Yahweh ay pasimula ng karunungan, ngunit walang halaga sa mga mangmang ang aral at mga saway. 2. Anak ko, dinggin mo ang aral ng iyong ama, at huwag ipagwalang-bahala ang turo ng iyong ina; 3. sapagkat ang mga iyon ay parang korona sa iyong ulo, parang kuwintas na may dalang karangalan. 4. Aking anak, sakali mang akitin ka ng mga makasalanan, huwag kang papayag, tanggihan mo sila. 5. Kung sabihin nilang, "Halika't tayo ay mag-abang, bilang katuwaa'y daluhungin ang mga walang malay. 6. Sila'y ating dudumugi't walang awang papatayin, at sila ay matutulad sa patay na ililibing. 7. Ating sasamsamin ang lahat nilang kagamitan, bahay nati'y mapupuno ng malaking kayamanan. 8. Halika at sa amin ikaw nga ay sumama, lahat ng masasamsam, bibigyan ang bawat isa." 9. Aking anak, sa kanila ay iwasan mong makisama, umiba ka ng landas mo, papalayo sa kanila. 10. Ang lagi nilang hangad, gumawa ng kasamaan, sa tuwina ang bisig ay nakahanda sa pagpatay.

Kuwentong Bayan Ang Punong Kawayan

Sa isang

bakuran, may ilang punungkahoy na may kanya-kanyang katangian. Mabunga ang Santol, mayabong ang Mangga, mabulaklak ang Kabalyero, tuwid at mabunga ang Niyog. Ngunit sa isang tabi ng bakuran ay naroroon ang payat na Kawayan. Minsan, napaligsahan ang mga punungkahoy. Tingnan ninyo ako, wika ni Santol. Hitik sa bunga kaya mahal ako ng mga bata.

Daig pa sa

kita, wika ni Mangga. Mayabong ang aking mga dahon at hitik bunga kaya maraming ibon sa aking mga sanga.

Higit akong maganda, wika ni Kabalyero. Bulaklak ko'y marami at pulang-pula. Kahit malayo, ako ay kitang-kita na. Ako ang tingnan ninyo. Tuwid ang puno, malapad ang mga dahon at mabunga,wika ni Niyog. Tekayo, kaawa-awa naman si Kawayan. Payat na at wala pang bulaklak at bunga. Tingnan ninyo. Wala siyang kakibu-kibo. Lalo na siyang nagmumukhang kaawaawa. Nagtawanan ang mga punungkahoy. Pinagtawanan nila ang Punong Kawayan. Nagalit si Hangin sa narinig na usapan ng mga punungkahoy. Pinalakas niya nang pinalakas ang kanyang paghiip. At isang oras niyang pagkagalit ay nalagas ang mga bulaklak, nahulog ang mga bunga at nangabuwal ang puno ng mayayabang na punungkahoy. Tanging ang mababang-loob na si Kawayan ang sumunud-sunod sa hilip ng malakas na hangin ang nakatayo at di nasalanta. Mensahe: Ang kababaang-loob, papuri ang dulot.

Pabula ANG PAGONG AT ANG KALABAW lang

Isang araw ay nagkita ang kalabaw at ang pagong. Nais ng pagong na makipagkaibigan sa kalabaw. Tumawa nang malakas ang kalabaw at pakutyang sinabi na, "Hindi ang isang tulad mo ang nais kong kaibigan. Ang gusto ko ay iyong kasinlaki at kasinlakas ko, hindi tulad mong lampa na't maliit ay sobra pa ang kupad kumilos." Ang pagong ay napahiya sa tinuran ng palalong kalabaw. "Sobra kang mapang-api. Minamaliit mo ang aking kakayahan dapata mong malaman na ang maliit ay nakakapuwing.

Napika si kalabaw. Hinamon niya ng karera si pagong upang mapatunayan nito ang kanyang sinasabi. Tinanggap naman ni pagong ang hamon ni kalabaw. "Kapag ako ay tinalo mo sa labanang ito ay pagsisilbihan kita sa habang panahon." "Matibay ka talaga, ha. Pwes, kailan mo gustong umpisahan ang karera?" pakutyang sambit ng kalabaw.

"Bukas ng umaga, sa ding ito," ang daling sagot ng pagong. Tuwang-tuwa si kalabaw dahil sigurado na niyang talo si pagong sa karera. Malaki siya at mabilis tumakbo. Subalit si pagong ay matalino, Kinausap niya ang apat na kaibigang pagong. Pinapuwesto niya ang mga ito sa tuktok bawat bundok hanggang sa ikalimang bundok. Kinabukasan, maagang dumating si kalabaw. Tulad ng inaasahan, wala pa ang makakalaban niya sa karera" O, paano, dipa man ay nahuhuli ka na. Ano bang kondisyon ng ating karera?" tanong ng kaiabaw. "Okay, ganito ang gagawin natin. Ang maunang makarating sa ikalimang tuktok ng bundok na iyon ay siyang panalo," sabi ng pagong. Tulad ng dapat asahan, natabunan ng alikabok si pagong. Naunang sinapit ng kalabaw ang unang bundok ngunit laking gulat niya ay naroon na ang pagong na ang akala niya ay ang kanyang kalaban. Nagpatuloy sa pagtakbo si kalabaw hanggang sa ikalawang bundok. Ganon din ang kanyang dinatnan. Mayroon nanamang isang pagong doon. Galit na galit na nagpatuloy sa pagtakbo ang kalabaw hanggang sa ikatlong bundok." Muli ay may isang pagong na naman doon, ganoon din sa ikaapat at ikalimang bundok. Dahilan sa matinding kahihiyan at galit sa kanyang pagong tinadyakan niya ng malakas ang pagong. Matigas pagong kaya hindi ito nasaktan sa halip ay. ang kalabaw iyak dahil sa sakit na dulot ng nabiyak ng kuko sa at maliit na pagong.

pagkatalo kay ang likod nang ang umatungal ng pagsipa sa mahina

Alamat ANG ALAMAT NG PINYA Noong unang panahon may nakatirang mag-ina sa isang malayong pook. Ang ina ay si Aling Rosa at ang anak ay si Pinang. Mahal na mahal ni Aling Rosa ang kanyang bugtong na anak. Kaya lumaki si Pinang sa layaw. Gusto ng ina na matuto si Pinang ng mga gawaing bahay, ngunit laging ikinakatwiran ni Pinang na alam na niyang gawin ang mga itinuturo ng ina. Kaya't pinabayaan na lang niya ang kanyang anak. Isang araw nagkasakit si Aling Rosa. Hindi siya makabangon at makagawa ng gawaing bahay. Inutusan niya si Pinang na magluto ng lugaw. Isinalang ni Pinang ang lugaw ngunit napabayaan dahil sa kalalaro. Ang lugaw ay dumikit sa palayok at nasunog. Nagpasensiya na lang si Aling Rosa, napagsilbihan naman siya kahit paano ng anak. Nagtagal ang sakit ni Aling Rosa kaya't napilitang si Pinang ang gumagawa sa bahay. Isang araw, sa kanyang pagluluto hindi niya makita ang posporo. Tinanong ang kanyang ina kung nasaan ito. Isang beses naman ay ang sandok ang hinahanap. Ganoon ng ganoon ang nangyayari. Walang bagay na di makita at agad tinatanong ang kanyang ina. Nayamot si Aling Rosa sa katatanong ng anak kaya´t nawika nito: " Naku! Pinang, sana'y magkaroon ka ng maraming mata upang makita mo ang lahat ng bagay at hindi ka na tanong nang tanong sa akin. Dahil alam niyang galit na ang kanyang ina ay di na umimik si Pinang. Umalis siya upang hanapin ang sandok na hinahanap. Kinagabihan, wala si

Pinang sa bahay. Nabahala si Aling Rosa. Tinatawag niya ang anak ngunit walang sumasagot. Napilitan siyang bumangon at naghanda ng pagkain. Pagkaraan ng ilang araw ay magaling-galing na si Aling Rosa. Hinanap niya si Pinang. Tinanong niya ang mga kapitbahay kung nakita nila ang kanyang anak. Ngunit naglahong parang bula si Pinang. Hindi na nakita ni Aling Rosa si Pinang. Isang araw, may nakitang halaman si Aling Rosa sa kanyang bakuran. Hindi niya alam kung anong uri ang halamang iyon. Inalagaan niyang mabuti hanggang sa ito'y magbunga. Laking pagkamangha ni Aling Rosa ng makita ang anyo ng bunga nito. Ito'y hugis-ulo ng tao at napapalibutan ng mata. Biglang naalaala ni Aling Rosa ang huli niyang sinabi kay Pina, na sana'y magkaroon ito ng maraming mata para makita ang kanyang hinahanap. Tahimik na nanangis si Aling Rosa at laking pagsisisi dahil tumalab ang kanyang sinabi sa anak. Inalagaan niyang mabuti ang halaman at tinawag itong Pinang, Sa palipat-lipat sa bibig ng mga tao ang pinang ay naging pinya.

Gintong Aral:Laging susundin ang ating mga magulang.

MGA TUGMAANG BAYAN 1.akoy nagluluto ng pansit guisado ipinunta ko sa baryo nawala na ito

6.Ako'y naglalakad papuntang Kalumpit, Ako'y nakarinig ng huni ng pipit, Ang wika sa akin, ako raw ay umawit, Ang aawitin ko'y buhay na matahimik.

2.ngayon ay pasko may hawak si tito malaking regalo mabilis kong tinanong sa akin ba to?

7.Ako'y naglalakad sa dakong Malabon, Ako'y nakakita isang balong hipon, Ang ginawa ko po ay aking nilusong, Kaya't lahat-lahat ng hipon, nagsitalon.

3.akoy may kwintas ito'y gawa sa perlas binili ko sa pilipinas bayad ay dosenang mansanas 4.ang aso ko ay nawawala ang pangalan ay ''tipa'' ngipin ay parang bwaya kaya natatakot ang mga bata pati mga matatanda isang buwan na wala parin siya pagising ko sa umaga ay hayun na pala 5.akoy nasa silid aklatan baon doon ko nilantakan

8.Ako'y naglalakad sa dakong Arayat, Nakapulot ako ng tablang malapad, Ito'y ginawa kong 'sang kabayong payat, Agad kong sinakyan, ito'y kumaripas. 9.Ako'y naglalakad sa dakong Bulacan, Nahuli kong hayop, niknik ang pangalan, Aking iniuwi at aking kinatay, Ang nakuhang langis, siyam na tapayan. 10.Ako'y naglalakad sa dako ng Tondo, Ako'y nakasalubong 'sang tropang sundalo, Inurung-urungan ko bago ko pinuwego, Pung! Pung!... walang natira kundi isang kabo.

nang akoy uminom aklat nabuhusan kayaaking tinakpan