Ang Kabataan Noon At Ngayon 113747

Ang Kabataan Noon at Ngayon Ang kabataan noon at ngayon ay may maliit lamang na puwang sa kanilang pagkakalayo sa kilos, gawi, ugali, pananamit, damdamin at iba pang bagay. Sinasabing ang mga kabataan noon ay higit na magalang, masunurin at mabait ditulad ng mga kabataan ngayon. Lubhang taimtim sa puso’t isipan nila ang kanilang ginagawa; sa kabilang dako, ang kabataan ngayon ay may mapagwalang-bahalang saloobin. Lalong masinop sa pag-aayos ng katawan at pananamit at lubhang matapat sa pagsunod sa batas ang mga kabataan noon, kaya wika nga, ang kabataan noon ay hubog sa pangaral at kababaang- loob at ang asal ay ipinagmamalaki ng lahat. Kaiba naman ang mga kabataan ngayon. Mulat sila sa makabagong panahon kaya higit na maunlad sa pangangatwiran na kung magkaminsan ay napagkakamalang pagwawalang-galang sa kapwa. Lubhang mapangahas sa mga gawin at mahilig sa maraming uri ng paglilibang. Napakatayog ng mga mithiin nila at higit na maunlad ang tunguhin. Marami rin ang magkasing bait at magkasing sipag sa mga kabataan noon at ngayon. Ang kabataan noon at ngayon ay pag-asa ng bayan natin. Kapwa sila makabayan, mapagmahal, matulungin sa mga kaangkan at may mga mithiin a buhay. Ang pagkakaiba ay ayon sa lakad ng panahon. Hindi ba’t mayroon tayong “Sampung Lider na mga Kabataan” na pinipili taun-taon? Sila ang saksi sa ating pinakamahuhusay na kabataan noon at ngayon. Kabataan noon at ngayon: sino ang modelo para sa kabataan sa hinaharap? HEZELL LEAH ZARAGOSA Sa totoo lamang, hindi ko batid ang tamang pamamaraan kung paano ko maaaring simulan ang aking talumpati.. upang maiparating ko sa inyo ang aking saloobin ukol sa mga kabataan.. na kung saan sapat na hindi ninyo mahusgahan ang aking kakayahan sa paggawa ng aking talumpati.. ngunit hayaan ninyo akong imulat kayo sa pagpapalang hatid ng araw na ito.. kayat isang magandang araw sa ating lahat.. tayo ngayon ay nasa kalagitnaan ng isang rebolusyon na kung saan ang kasabihang " ang tanging permanente sa mundong ito ay ang pagbabago" ay hindi lang isang paniniwala kung hindi ay isang riyalidad mga pagbabagong hindi lang nililimitahan ang mga materyal na bagay pati na rin ang ating pag.iisip, paniniwala at nararamdaman.. isang eksplosibong halimbawa nito ay ang pagbabago ng mga kabataan noon at ngayon..

ngunit bakit parang napakalaki ang naging epekto ng mga pagbabago na nangyayari sa mga kabataang ito? sa inyong palagay bakit mga kabataan lamang ang palagiang nasasadlak sa mga isyung ito gayong hindi lamang tayo ang nabubuhay sa mundong ito? itoy marahil sa iniwang kataga ng ating pambansang bayani na ang kabataan ay ang pag.asa ng bayan.. pag.asang pinaniniwalaan ng mga pilipino saan man sa mundo.. ngunit itoy naganap ilang taon na ang nakalilipas na naging daan upang magkaroon ng pag. aalinlangan sa mga tao kung ang mga kabataan pa rin ba sa kasalukuyan ang siyang pag.asa na minsan ng nabanggit ng ating pambansang bayani.. paano, saan at ano nga ba ang pinagkaiba ng kabataan noon at ngayon? alam ko na wala akong karapatang husgahan ang mga kabataan ng makalumang panahon sapagkat hindi pa ako isinisilang sa mundong ito noong mga oras na iyon at lalong wala akong karapatan upang husgahan ang mga kabataan sa kasalukuyang henerasyon sa kadahilanang hindi ang maliit kong tinig ang siyang magrerepresenta sa kabuuan ng mga kabataang ito.. ang mga paghahambing na aking ginawa ay nakabase sa kung ano ang aking mga karanasan-mga nabasa, narinig at nakita na walang intensyong makasakit ng damdamin ng sinuman.. isang bagay lamang ang aking naaaninag na siyang naging punot dulo ng lahat ng kapurihan at kapintasan ng mga kabataan noon at ngayon.. nananahan, kalayaan.. ang una ay para sa kahapon at ang huli ay para naman sa ngayon.. bakit nananahan? ang mga kabataan noon ay masunurin, may respeto,tiyaga, kalantayan at sikap.. mga kabataang nakadepende sa tao, bagay at kapaligiran na kanyang ginagalawan.. siya na sumusunod at susundin ang mga patakaran ng bansa, ng kanyang pamilya at maging ng ating Panginoon.. siya na nirerespeto ang bawat desisyon ng mga tao na kanyang mahal.. siya na makapaghihintay ng tamang panahon, gawin ito sa tamang lugar at kasama ang nararapat na tao.. siya na namumuhay ng simple at walang intensyong makasakit ng iba.. siya na pumapayag na isakripisyo ang sariling kapakanan para sa iba.. ngayon, sabihin ninyo sa akin..

nakikita ba ninyo ang kagandahang dulot ng nananahan? sa kabilang banda, bakit naman may kalayaan? ang mga kabataan ngayon ay namumuhay sa praktikalidad, pamantayan, kumpitisyon, kalamangan at impormasyon kabataan na siyang nakasalalay hindi kanino man kung hindi sa kanyang sarili lamang.. siya na sumusubok hanapin ang pinakamadaling paraan upang gawin ang mga bagay-bagay.. siya na naghahangad ng mataas sa gayong paraan ng pagtatalaga ng mataas na pamantayan.. siya na ginawa ang lahat ng kanyang makakaya upang marating ang tugatog ng tagumpay.. siya na puno ng kaalaman at namumuhay sa globalisasyon.. ngayon, sabihin ninyong muli sa akin.. nakikita ba ninyo ang kagandahan ng pagiging malaya? alam niyo ba na itong tinatawag kong nananahan at kalayaan ang siyang dahilan ng hindi kasiya-siya at hindi kanais-nais na mga bagay na ginawa at isinasagawa ng isang kabataan.. kung ating iisipin, kung paano ang kanilang pagkamasunurin ay nagtulak sa kanila sa pagiging isang manlulupig.. sa pagsunod sa bawat utos, hinahayan nila ang iba na gamitin sila.. kung paano ang kanilang patitiyaga ay nauwi sa wala.. sa paghihintay, lalo lamang nila pinatatagal ang pagdurusa.. kung paano ang kanilang pagkamarespeto ang siyang pumipigil sa dapat nilang malaman at maunawaan.. kung paano ang pagsasakripisyo ng kanyang sarili ang siyang naging dahilan upang mapasailalim siya ng iba.. at kung paano ang simpleng pamumuhay na kanyang pinapanatili ay wala siyang gaanong nakamit.. sa pagiging kontento sa kung anong mayroon at sino talaga sila, sila ay nangarap at nagkaroon ng kaunti.. at kung ating iisipin kung paano ang ating praktikalidad ang siyang humila sa atin sa katamaran.. sa pagtatalaga ng mga pamantayan, nabigo tayo na pahalagahan ang simpleng bagay at magbalik tanaw sa dati nating pamumuhay..

kung paano ang ating pagiging makumpitensya ay ginawa tayong makasarili sapat upang tayo ay mapunta sa itaas ng hindi isinaalang-alang ang kapakanan ng iba. sa pamamagitan ng taglay nating kalamangan, inaalay natin ang ating sarili sa mga tukso ng buhay.. kalayaang nagmula sa saklaw na nagpahintulot sa atin ng malayang pagpapahayag ng ating naisin na kahit ipinagbabawal na ng iba ay hindi natin iniintindi sapagkat hindi tayo sa kanila umaasa bagkus sa ating mga sarili lamang.. sa pagiging mulat sa mga impormasyon, ito ang naghatid sa atin sa riyalidad ng kasamaan na pumukaw sa ating pagka-inusente. inyo na bang naunawaan ang hindi katangki-tangkilik na resulta ng nananahan at kalayaan? ang mga pagbabago ay laganap, siya nga ba? tayo ay namamalayan at kasama ang mga kabataan ng nakalipas na panahon.. sa lahat ng ito, atin ng naipakita ang ating katatagan at kahinaan.. ngunit sino ang may karapatang angkinin ang pagkadalubhasa kahit paano? sino sa tingin ninyo ang may kakayahang sabihin na "ako ay isang mabuting huwaran?" Kadalasan nating maririnig sa mga nakatatanda ang mga sermon na patungkol sa kung ano sila noon na dapat nating tularan sa ngayon.. nakaririnig din naman ako ng mga depensa mula sa mga kabataan ngayon na ang mga pagbabago sa kasalukuyang panahon ay humuhingi ng pahintulot upang kami'y intindihin.. ngunit gaya ng aking nabanggit, pareho itong nagtataglay ng kalakasan gayon din ng kahinaan.. walang sino manp ang nararapat upang makilala sa kadahilanang lagi silang tama ngunit wala naman talaga.. ngunit bago ang lahat, mayroon pang natitirang oras upang sumiklab muli ang pagbabago para sa ating mga kabataan sa mahabang panahon.. bakit hindi pagsamahin lahat ng mga positibong pananaw ng mga kabataan noon at ngayon na siyang magsisilbing bagong mukha ng kabataan sa kasalukuyan at hinaharap na panahon.. mahalaga ang oras.. nagawa na ng mga kabataan noon ang kanilang partisipasyon at tayo, sa makabagong panahon ay mayroon pang pagkakataon.. lahat ng mga pagkakamali noon ay itama natin ngayon.. subukan natin lahat ng ating makakaya upang masagot ang katanungang..

kabataan noon at ngayon: sino ang modelo para sa mga susunod na henerasyon ng mga kabataang ito, walang iba kung hindi ang mga kabataan ng kasalukuyang panahon.. ISANG TALUMPATI PARA SA KABATAAN BY JAM JUMAWAN Sa tingin nyo kung makikita ni Dr. Jose Rizal ang kabataan ngayon, matutuwa kaya siya? Sabi niya ang kabataan daw ang pag-asa ng bayan, pero sa nangyayari sa kabataan ngayon, mukang magiging malabo ang tinatawag nating pag-asa. Kung ikukumpara natin ang kabataan noon, sa kabataan ngayon, naku, walang gawa ang kabataan ngayon. Sa ngayon kasi, hindi na uso ang po at opo. Nakalimutan na ang pagmamano. Wala nang saysay ang paga-aral. At higit sa lahat wala nang saysay ang virginity. Dota ng dota, hindi naman naga-aral. Hindi mo naiisip ang magulang mo na nagpapa-aral sayo. Hindi nila tinatae ang perang pinapang-aral mo. Edukasyon na nga lang ang kaya nilang ibigay sayo, hindi mo pa ma-appreciate. Na-first blood ka no? Kung hindi ka parin tinablan, eto pa. Hindi na bago ngayon ang makakita ng grupo ng kabataang babae na parang kinulang sa tela ang mga suot. Kitang-kita ang mga parte ng katawan na hindi naman dapat ipakita sa publiko. Ang aga-aga mangati, nagpakamot sa kapwa kabataan, ayun nabuntis. Sabi ng matatanda, ang pinakamagandang regalo na maibibigay mo sa asawa mo sa araw ng honeymoon nyo e, ang virginity. Kaso winalang bahala mo ang kasabihan yun kasi hindi ka na marunong makinig sa matatanda. Feeling mo may mas alam ka sa kanila kasi nabubuhay ka sa panahon ngayong may internet at pwede mo i-Google ang lahat. Kung titignan natin, mas matalino at maabilidad sila noon. Walang internet na makakapagbigay sa kanila ng impormasyon tungkol sa research nila pero nakapasa sila’t nakapagtapos. Walang copy-paste noon, ita-type mo manomano ang research mo, malas mo pa kapag nagkamali ka ng kahit isang letra kasi walang erase ang gamit mong typewriter. Pero sa kabila ng hirap noon, hindi sila tinamad gumawa ng assignments. E ikaw, copy-paste na nga lang kailangan mong gawin, tinamad ka parin at pina-xerox mo nalang yung assignment ng utu-uto mong classmate! May pagkain ka sa tapat mo pero hindi mo kinain kasi diet ka. Bat ka ba nagda-diet? Mainstream kasi? O trip mo lang? Hindi mo ba naiisip yung mga batang namamalimos sayo kanina? Nakita mo yung katawan nila na sa ilalim ng balat e, buto kaagad at wala nang laman? Ganun ang mangyayari sayo kung hindi ka

makakain. Yung mga batang yun, salat sa pagkain, e ikaw nasa harap mo na yung biyaya hindi mo pa kinain. Nag-aaksaya ka masyado, kung ipagpapatuloy mo yan, dapat ikaw nalang yung naging bata sa kalsada at yung bata nalang yung may sapat na pagkain. At least siya, maa-appreciate niya yung pagkain na nasa harap niya. Bisyo, hay, bisyo. Pang matanda lang ‘to kaso curious ka kaya tinry mo din. Yosi ka ng yosi, bat di ka pa namatay. Tutal unti-unti mo namang binabawasan ang oras ng buhay mo sa pagyoyosi. Isang yosi ay katumbas ng limang minuto ng buhay mo. Hindi ka naman siguro kawalan sa mundo kung sakaling mamatay ka dahil sa bisyo mo, pero malaking kawalan ka para sa mga magulang mo at mga nagmamahal sayo. Isipin mo naman sila. Nagpakahirap ang nanay mo na dalhin ka sa tiyan niya ng siyam na buwan tapos ngayon magpapakamatay ka? Wag kang timang sa katotohanan. Kahit gaano kasakit ang katotohanan kailangan mo ‘tong tanggapin. Hindi pagpapakamatay ang sagot sa problema. Isipin mo, may isang tao sa isang parte sa mundo na mamamatay na dahil sa isang sakit. Sila, nagkukumahog na mabuhay pa ng mas matagal tapos ikaw, ikaw na mahaba pa ang buhay, gusto magpakamatay. Siguro kapag mamamatay na tayo, dun lang natin naiisip na dapat ginawa nating makabuluhan ang buhay natin para kahit nasa kabilang buhay ka na, wala kang regrets. Dun lang din natin maiisip na mahalaga pala ang buhay at dapat hindi natin pinangunahan ang Diyos dito. Habang hindi mo pa oras, gumawa ka na ng mabubuting bagay para kapag dumating na yung oras na kailangan na maghiwalay ng katawan mo at kaluluwa mo, hindi ka masusunog sa nagbabagang apoy sa impyerno. Bata ka pa, madami ka pang tatahakin kaya hindi mo kailangan dibdibin yang tampuhan niyong magsyota. Laslas, sus, emo. Tapos ipagmamalaki mo yang sugat mo sa braso? Try mo sa leeg minsan. Hindi kasi nakakamatay yang sa braso e. Ang labo ko no? Kanina ayoko kayong magpakamatay, ngayon sinasabihan ko kayong itry maglaslas sa leeg. Kasi naman, bakit ba natin sinasaktan ang sarili natin e, nasaktan na nga tayo? Ano yun, gusto mo ma-double kill? Bakit hindi natin i-try na magpakasaya kapag nasasaktan? Sana naman may naitulong ako sa inyo. Kung hindi ko man naimulat ang mga nakapikit nyong mata, sana minuta kayo dahil medyo naluha kayo sa mga sinabi ko. Hindi pa huli ang lahat para magbago ka. Bata ka pa, madami pang pagkakataon sa buhay mo na pwede mong baguhin ang mga maling gawa mo noon. Naway maging pag-asa tayo ng bayan tulad ng sabi ni Rizal. Tayo ang kinabusakan. Kung mapapariwara tayo, paano na ang susunod na henerasyon? Mahalin mo ang buhay, magulang at bayan mo. Manalig ka lagi sa Diyos at magpasalamat sa mga biyayang

binibigay niya kahit di mo naman hinihingi. Magpasalamat ka din sa mga pagsubok na nagpapatatag sayo. Ibigin mo ang kapaligiran. Kung hindi man kaibig-ibig ang kapaligiran, gawin mo itong kaibig-ibig. Gumawa ka ng paraan, hindi yung naghihintay ka lang. Salamat sa pakikinig. (Sa mga nagtatanong kung maaari nyo pong gamitin ang pyesang ito, maaari naman po, basta po i-acknowledge ang author at wag angkinin. Mas maganda din po kung gagawa kayo ng sarili nyong talumpati at gawing inspirasyon lamang ang pyesang ito. Nakakataba po ng puso kapag nakagawa ng talumpati na nakakatulong at salamat po sa mga nagbabasa at nagacknowledge. -Jam Jumawan or you can add me on Facebook (Jam Canlas Pagmamahal sa Diyos Casielyn Flores "For God so loved the world that He gave His only begotten Son" Ganyan tayo kamahal ng Panginoon, sa kabila ng kasalanan na nagagawa natin sa kanya ay palaging may puwang sa puso nya ang pagpapatawad sa mga kasalanan natin Minsan nya tayong pinarusahan ngunit sa tindi ng pagmamahal nya ay binigay nya nag kanyang bugtong na anka upang iligtas tayo sa kasalanan at kamatayan. Sa ngayon tayo ay mamamatay pero ang mga sumasampalataya sa kanya ay makakapiling nya sa kalangitan at magkakaron ng walang hanggang buhay.

”Love is not a duo, it is trio.” Anung ibig kong sabihin, na natural na nga nating mga tao ang magmahal. Pero kadalasan nating naiisip tuwing pagmamahal ang usapin ay ito ay sa pamamagitan ng isang lalaki at isang babae na magsing-irog. Hindi natin napapansin na may isang namamagitan sa bawat relasyon. Hindi natin napapansin na sa Kanyanagmumula ang bawt pintig ng puso mo para sa iyong minamahal. Hindi natin napapansin na may Diyos na pinagmumulan ng lahat. Diyos na kahit pinagbubuntis ka pa lang ay karelasyon mo na, Wala ka pang muwang ay nagmamahal na sayo. Diyos na taong totoo at Diyos na totoo. Diyos na nagpapatawad. Masarap talaga ang pakiramdam ng nagmamahal. Pero mas masarap magmahal kung ito ay nasa tamang paraan. Sana, pag tayo ay nagmamahal,maalala natin ang tatlong puntos; na puso ang ginagamit sa pagmamahal,na ang pagmamahal ay isang relation at na ang pagmamahal ay lagging may tagapamagitan, ang Diyos. Sabi nga ni St.Paul sa unang sulat niya sa Corinthians,”So Faith, Hope, Love remains; these three; but the greatest of these is love.”(1Cor.13:13) Kaya naman, LETS REMAIN THESE THREE IN OURSELVES,BUT THE GREATEST OF THEM IS LOVE. Hindi lamang ito ang natatanggap nating biyaya mula sa kanya ngayon, binigyan nya rin tayo ng matitirhang mundo na. Walang hanggang pagmamahal ang inialay at ibinigay sa atin ng Diyos na makapangyarihan.