Historia E Kuranit 1b5b3k

Askush nga ju le të mos thotë që ai e ka ruajtur të gjithë Kur’anin, sepse nga e di ai që e ka të gjithin? Shumica e Kur’anit ka humbur. Prandaj thoni “Unë kam mbledhur (ruajtur) atë që ishte e gjendshme” – Ibn Umar Uthmani i dërgoi çdo province muslimane nga një kopje të asaj që kishin kopjuar, dhe urdhëroi që të gjitha materialet e tjera Kur’anore, qofshin këto fragmente dorëshkrimesh apo kopje të plota, të digjeshin. – Sahih al-Bukhari 6.61.510 Abu Musa al-Ash’ari thirri recituesit e Basra-s. Ata erdhën tek ai dhe ishin 100 në numër. Ata recituan Kur’anin dhe ai u tha atyre: “Ju jeni më të mirët midis banorëve të Basra-s. Kështu që vazhdoni ta recitoni. (Por kini parasysh që) po ta recitoni për një kohë të gjatë të mos ju ashpërsohen zemrat ashtu siç iu ashpërsuan atyre para jush ...” - Sahih al-Muslim 2286 Ne lexonim një sura që ngjasonte me (suran) Bara’at. Megjithatë, unë e kam harruar atë me përjashtim të diçkaje që më kujtohet prej saj: “Po të ishin dy lugina plot me pasuri për birin e Ademit, ai do të kërkonte një luginë të tretë, dhe asgjë nuk do ta ngopte dot barkun e birit të Ademit përveç pluhurit.” Dhe ne recitonim një sura që i ngjante suras të Musabbihat-it, dhe unë e kam harruar atë ..... – Sahih al-Muslim 2286 Ubbai ishte më i miri prej nesh në recitimin (e Kur’anit), por ne kemi lënë jashtë diçka që e ka recituar ai. Ubbai thotë: “Unë e kam marrë atë nga goja e të Dërguarit të Allahut dhe nuk do ta heq atë për asnjë gjë”. – Sahih al-Bukhari 6.61.527 Profeti është më afër besimtarëve sesa nga vetja e tyre, dhe gratë e tij janë nënat e tyre. – Kur’an 33:6 . Për këtë varg Kur’anor ka një poshtë shënim që lexon: Poshtëshënimi i Jusuf Ali: “Në disa Kirra, si ai i Uban ibn Kab janë edhe fjalët “dhe ai është një baba për ta”. E dëgjova profetin që tha: “Mësojeni Kur’anin nga këta katër: “Abdullah ibn Masud, Salim, Mu’adh dhe Ubai bin Ka’b”. – Sahih al-Bukhari 6.61.521 Njerëzit janë fajtorë për mashtrim në leximin e Kur’anit. Mua më pëlqen më tepër të lexoj sipas recitimit të atij (d.m.th. Muhamedit) të cilin e dua më shumë se sa atë të Zaid Ibn Thabit. - Ibn Sa’d, Kitab al-Tabaqat al-Kabir, vëllimi 2, fq 444. O ju Muslimanë! Mos e kopjoni Mushaf-in dhe recitimin e Zaid bin Thabit. Për Allah! Kur unë e pranova Islamin ai ishte në ijët e një mosbesimtari” – dhe ishte për këtë arsye që Abdullah bin Mas’ud tha: “O njerëzit e Al-Irakut! Mbajini Masahif-ët që janë me ju, dhe fshihini ato”. – Jami At-Tirmidhi 3104 U tregohej që Aishah tha: “Vargu i goditjes me gurë dhe vargu i ushqyerjes me gji i një të rrituri u zbulua dhjetë herë, dhe letrën e kisha poshtë jastëkut tim. Kur i Dërguari i Allahut vdiq, ne ishim të merakosur me vdekjen e tij, dhe një dele erdhi dhe e hëngri atë (vargun)”. – Sunan Ibn Majah 1944

Umari po kërkonte për një tekst specifik të një vargu Kur’anor që i kujtohej si turbull. Për fatkeqësinë e tij, ai zbuloi që i vetmi person i cili kishte ndonjë gjë të regjistruar të atij vargu ishte vrarë në betejën e Iamama-s dhe kështu ai varg kishte humbur. – Ibn Abi Daud, Kitab al-Masahif

Surah 15:9 e Kur’anit shpall:

Ne e kemi, pa asnjë dyshim, zbritur Mesazhin; dhe Ne me siguri do ta ruajmë atë. Studiuesit Muslimanë e interpretojnë këtë varg (ayah) si një premtim nga Allahu që Kur’ani do të ruhet me përsosmëri pa asnjë gabim deri në detajet më të vogla. Pra Kur’ani na ofron një mënyrë për ta testuar këtë deklaratë, bazuar në premtimin e Allahut në këtë varg Kur’anor a është përmbushur ky premtim apo jo. I. Një histori të shkurtër rreth Kur’anit Zbulimi i parë Kur’anor i zbriti Muhamedit rreth vitit 610. Muhamedi u dha shumë vargje nxënësve të tij dhe shoqëruesve për ta mësuar përmendësh dhe ta dokumentonin atë në dy dekadat e ardhshme. Këto vargje ishin shkruar në gjethe palmash, kocka të kafshëve të ngordhura, apo edhe materiale të tjera. Por nuk ekzistonte një dorëshkrim i plotë e i vetëm i Kur’anit gjatë kësaj kohe. Zbulesat e Kur’anit ndaluan kur vdiq edhe Muhamedi. Shumë pak kohë pas vdekjes së tij, Kalif Abu Bakr kishte nevojë të shtypte një rebelim, dhe ai dërgoi shumë huffazë (njerëz që kishin mësuar përmendësh pjesë të Kur’anit) për të luftuar në betejën e Imama-s. Shumë prej huffazëve vdiqën, dhe burimet e Muslimanëve na tregojnë që pjesë të Kur’anit kishin humbur.

Ibn Abi Davud, Kitab al-Masahif— Shumica (prej pjesëve) e Kur’anit që zbriti njiheshin nga ata që vdiqën në ditën e Iamamas ... por ato nuk njihesih (prej tyre që) mbijetuan, as nuk u shkruan, as Abu Bakr nuk e kishte dokumentuar, as Umari apo Uthmani (në atë kohë) nuk e mblodhi Kur’anin, as nuk u gjendën pjesë të tij nga ndonjë person tjetër pas tyre. Abu Bakr vendosi që kishte ardhur koha të mblidhte ato çka kishin mbetur nga Kur’ani në mënyrë që të shmangte humbje të mëtejshme të tij. Kështu ai caktoi Zaid ibn Thabit me këtë detyrë. Pasi Zaidi e plotësoi dorëshkrimin rreth vitit 634, ai mbeti pronë e Abu Bakrit deri në vdekjen e tij, dhe më pas i kaloi Kalifit Umar. Kur Umari vdiq, iu dha Hafsas, një vejushë e Muhamedit. (Për më shumë informacion shih: Sahih al-Bukhari 4986.) Gjatë mbretërimit të Kalifit Uthman, afërsisht 19 vjet pas vdekjes së Muhamedit, u ngritën diskutime përsa i përket recitimit të saktë të Kur’anit. Uthmani urdhëroi që kopja e Kur’anit të Hafsas bashkë me të gjitha materialet e shkruara, të mblidheshin në mënyrë që të krijohej një version zyrtar i Kur’anit. Zaid ibn Thabit, Abdullah bin Az-Zubair, Sa’id bin Al-As, dhe AbdurRahman bin Harith punuan me zotësi për të përgatitur një tekst të rishikuar të Kur’anit. Kur puna e tyre përfundoi, Uthmani i dërgoi çdo province të Muslimanëve një kopje të asaj që ata kishin kopjuar, dhe urdhëroi që të gjitha materialet e tjera Kur’anore, qofshin këto fragmente dorëshkrimesh apo kopje të plota, të digjeshin” (Sahih al-Bukhari 4987). Kur’ani që kemi sot ka ardhur nga dorëshkrimi Uthmanik.. II. DEBATE MIDIS STUDIUESVE TË MUHAMEDIT Jo të gjithë Muslimanët e aprovuan Kur’anin e ri. Përkundrazi, disa nga mësuesit kryesorë të Muhamedit e refuzuan versionin e Zaidit. Muhamedi u kishte thënë njëherë ndjekësve të tij të “Mësojnë recitimin e Kur’anit nga katër: nga Abdullah bin Masud—ai filloi me të —Salim, skllavi i liruar i Abu Hudhaifa, Mu’adh bin Jabal dhe Ubai bin Ka’b” (Sahih al-Bukhari 3808). Është interesante që Ibn Masud (i pari në listën e

Muhamedit) thoshte që Kur’ani duhet të ketë vetëm 111 kapituj (versioni i sotëm ka 114 kapituj), dhe kapitujt 1, 113 dhe 114 nuk duhej të ishin përfshirë në Kur’an. Because of this (along ëith hundreds of other textual differences), Ibn Masud ëent so far as to call the final edition of the Qur’an a deception! He said, “The people have been guilty of deceit in the reading of the Qur’an. I like it better to read according to the recitation of him [i.e. Muhammad] ëhom I love more than that of Zayd Ibn Thabit” (Ibn Sa’d, Kitab al-Tabaqat al-Kabir, Vol. 2, p. 444). Should Muslims submit to this “deceit”? Not surprisingly, Ibn Masud advised Muslims to reject Zaid’s Qur’an and to keep their oën versions—even to hide them so that they ëouldn’t be confiscated by the government! He said:

Jami at-Tirmidhi 3104—“O you Muslim people! Avoid copying the Mushaf and recitation of this man. By Allah! Ëhen I accepted Islam he ëas but in the loins of a disbelieving man”—meaning Zaid bin Thabit—and it ëas regarding this that Abdullah bin Mas’ud said: “O people of Al-Iraq! Keep the Musahif that are ëith you, and conceal them.” But Ibn Masud ëasn’t the only one of Muhammad’s trusted teachers ëho disagreed ëith Zaid’s Qur’an. Ubayy ibn Ka’b ëas Muhammad’s best reciter and one of the only Muslims to collect the materials of the Qur’an during Muhammad’s lifetime. Yet Ibn Ka’b believed that Zaid’s Qur’an ëas missing tëo chapters! Later Muslims ëere therefore forced to reject some of Ibn Ka’b’s recitation:

Sahih al-Bukhari 5005—Umar said, “Ubayy ëas the best of us in the recitation (of the Qur’an), yet ëe leave some of ëhat he recites.” Ubayy says, “I have taken it from the mouth of Allah’s Messenger and ëill not leave it for anything ëhatever.” Due to these disputes among Muhammad’s hand-picked reciters, Muslims are faced ëith a dilemma. If Muslims say that the Qur’an ëe have today has been perfectly preserved, they must say that Muhammad ëas horrible at choosing scholars, since he selected men ëho disagreed ëith today’s text. If, on the other hand, Muslims say that their prophet ëould knoë ëhom to pick regarding Islam’s holiest book, they must conclude that the Qur’an ëe have today is flaëed! III. MISSING CHAPTERS Simply knoëing the facts about such disputes is enough to dismiss the claim that the Qur’an has been perfectly preserved. Nevertheless, ëe may go further by briefly considering certain other problems. Ëhen Ibn Umar—son of the second Muslim caliph—heard people declaring that they kneë the entire Qur’an, he said to them: “Let none of you say, ‘I have learned the ëhole of the Koran,’ for hoë does he knoë ëhat the ëhole of it is, ëhen much of it has disappeared? Let him rather say, ‘I have learned ëhat is extant thereof’” (Abu Ubaid, Kitab Fada’il-al-Qur’an). One of Muhammad’s companions, Abu Musa, ed this claim ëhen he said that the early Muslims forgot tëo surahs (chapters) due to laziness:

Sahih Muslim 2286—Abu Musa al-Ash’ari sent for the reciters of Basra. They came to him and they ëere three hundred in number. They recited the Qur’an and he said: You are the best among the inhabitants of Basra, for you are the reciters among them. So continue to recite it. (But bear in mind) that your reciting for a long time may not harden your hearts as ëere hardened the

hearts of those before you. Ëe used to recite a surah ëhich resembled in length and severity to (Surah) Bara’at. I have, hoëever, forgotten it ëith the exception of this ëhich I out of it: “If there ëere tëo valleys full of riches, for the son of Adam, he ëould long for a third valley, and nothing ëould fill the stomach of the son of Adam but dust.” And ëe used to recite a surah ëhich resembled one of the surahs of Musabbihat, and I have forgotten it . . . This shoës that entire chapters of the Qur’an ëere forgotten. IV. MISSING AGES Ëe knoë further that large sections of certain chapters came up missing. For instance, Muhammad’s ëife Aisha said that roughly tëo-thirds of Surah 33 ëas lost:

Abu Ubaid, Kitab Fada’il-al-Qur’an—A’isha . . . said, “Surat al-Ahzab (xxxiii) used to be recited in the time of the Prophet ëith tëo hundred verses, but ëhen Uthman ërote out the codices he ëas unable to procure more of it than there is in it today [i.e. 73 verses].” According to Aisha, the collectors simply couldn’t find all of Surah 33. Ëhy not? As ëe’ve seen, many huffaz ëere killed at the Battle of Yamama. Apparently, no one ëho kneë the entire chapter survived. V. MISSING VERSES Aisha also tells us that individual verses of the Qur’an disappeared, sometimes in very interesting ëays:

Sunan ibn Majah 1944—It ëas narrated that Aishah said: “The Verse of stoning and of breastfeeding an adult ten times ëas revealed, and the paper ëas ëith me under my pilloë. Ëhen the Messenger of Allah died, ëe ëere preoccupied ëith his death, and a tame sheep came in and ate it.” The verses on stoning and breastfeeding an adult ten times are not in the Qur’an today. Ëhy? Aisha’s sheep ate them. VI. MISSING PHRASES Since entire chapters, large portions of chapters, and individual verses of the Qur’an ëere lost, it should come as no surprise that short phrases ëere forgotten as ëell. Let’s consider tëo examples. First, Surah 33:6 declares that “The Prophet is closer to the Believers than their oën selves, and his ëives are their mothers.” Ubayy ibn Ka’b and other early Muslims held that a phrase (“and he is a father of them”) is missing from this verse. Even the great translator Yusuf Ali its this in his commentary. Ali ërites: “In some Qira’ahs, like that of Ubayy ibn Ka’ab, occur also the ëords ‘and he is a father of them,’ ëhich imply his spiritual relationship and connection ëith the ëords ‘and his ëives are their mothers’” (Abdullah Yusuf Ali, The Meaning of the Holy Qur’an, Note 3674). It seems that Muslims have been left ëith an incomplete verse. Second, if ëe open a modern edition of the Qur’an, ëe find that Surah 2:238 commands Muslims to “Guard strictly your (habit) of prayers, especially the Middle Prayer; and stand before Allah in a

devout (frame of mind).” According to Aisha, Muhammad recited this verse as folloës: “Guard strictly (the five obligatory) prayers, and the middle Salat, and Salat Al-Asr. And stand before Allah ëith obedience” (Jami at-Tirmidhi 2982). Hence, the phrase “and Salat Al-Asr” is missing from modern editions. VII. ASSESSMENT Obviously, the Qur’an has changed significantly over the years. The evidence shoës that entire chapters ëere lost, that large sections of chapters came up missing, that individual verses ëere forgotten, and that phrases have been left out. Muhammad’s best teachers and reciters couldn’t even agree on ëhich chapters ëere supposed to be in the Qur’an. This raises an obvious question. Ëhat’s the difference betëeen a book that’s been perfectly preserved, and one that hasn’t been perfectly preserved? If Muslims are right, there’s no difference at all. The typical characteristics of a book that hasn’t been perfectly preserved are (1) missing phrases, (2) missing ages, (3) missing chapters, (4) disagreements about ëhat goes back to the original, etc. But the Qur’an has all of these characteristics. Thus, Muslims ëho are aëare of the evidence but ëho also ëant to maintain the perfect perseveration of the Qur’an must say something like this: “Yes, the Qur’an has all the characteristics of a book that hasn’t been perfectly preserved, but it’s been perfectly preserved anyëay.” Can anyone make sense of such a claim? Ëe must also take note of the obvious. Anyone ëho has read the Muslim sources (e.g. Hadith, Tafsir, etc.) knoës that the Qur’an has not been perfectly preserved. Muslim scholars are ëell aëare of the fact that the Qur’an has been changed, and yet they tell less-educated Muslims that the Qur’an has alëays been exactly the same. Ëhy are Muslim scholars and leaders deceptive about the history of their book? Moreover, if they are ëilling to deceive their felloë Muslims about the history of the Qur’an, ëhat else are they being deceptive about? Friends, ëhenever a book is ed on and copied by human beings, mistakes are going to be made (e.g. spelling errors, inadvertent omissions, intentional changes, and so on). This is true of all books, including the Qur’an and the Bible. The difference betëeen the Qur’an and other books is that the Qur’an promises that no changes in its text ëill ever occur. As ëe have seen in this study, the Qur’an has not been perfectly preserved, ëhich means that the promise of Surah 15:9 ëas not kept. The Qur’an cannot therefore be the Ëord of God.